| Home Page
Brazilie
Chili
|
|
|
Uitzinnige fans Avonturiers nemen afscheid
Vanmiddag hebben de Avonturiers op Schiphol afscheid genomen van famillie en vrienden. Hier en daar werd natuurlijk een traantje weggepinkt maar al met al heesrte er toch een uitgelaten stemming. Vooral de fans die voor Henk-Jan gekomen waren maakten het nodige kabaal. Het bleek uiteindelijk zo enthousiast dat Schiphol-security tot twee maal tot kalmte moest manen.
Andere Avonturier-fans namen meer bescheiden afscheid en zagen hoe vijf dappere mensen door de douane stapten voor een race over de planeet.
Naast de familie, vienden en andere die-hard fans, kun jij de avonturiers ook helpen om binnen de gestelde tijd een etappe te volbrengen.
|
Kamperen op het strand
Vannacht hebben de Avonturiers gekampeerd aan de voet van de Ponta Negra. PlanetRace zou PlanetRace niet zijn als zij de kampeerspullen al klaar hadden staan op dit checkpoint. Nee, dit moet allemaal zelf meegenomen worden. Gisteren was het dan ook een heel geregel om uit te zoeken wat mee moest, en wie wat mee zou nemen. Daarna zwoegen in de hitte over het strand is zwaar, getuige het niet behalen van het checkpoint.
|
|
Vandaag zijn de Avonturiers van start gegaan met de eerste van vijf etappes
Na een voorspoedige reis blijken de Avonturiers al meer gewend aan elkaar. Natuurlijk zijn ze allemaal een beetje gaar van de lange vlucht en Michelle ziet er dan ook echt moe uit. Ook Vincent is wat stil maar hij lijkt eerder de groep goed te observeren en schat zijn kansen in. Henk-Jan draagt als een galante heer het rugzakje van Citta. Peter-Paul vertelt aan een stuk door.
Ellen blijkt al vaker in Brazillie geweest te zijn en licht haar mede avonturiers in over het land. Na het vervoer van het vliegveld naar het hotel in Natal staan er welkomstdrankje klaar. Volgens eigen zeggen drinkt Henk-Jan nooit, dus twee drankjes verder praat hij honderduit.
|
|
Met buggy onderweg naar checkpoint
Moesten de Avonturiers het gisteren lopend doen, vandaag mogen ze het rustiger aandoen. In de drukkende hitte die vooral Peter-Paul een regelmatig doorweekt shirt bezorgd, zullen zij dit eerste checkpoint van de dag moeten zien te vinden in stoere buggy s.
De hemel laat een samenpakkend wolkendek zien. Ineens lijkt een rit in een open buggy niet zo aanlokkelijk meer.
Op weg naar het Trans Atlantic Rainforest checkpoint komen de Avonturiers voor een woest stromende rivier te staan. Deze zullen ze met een veerpont over steken. Vanwege het kolkende water zullen ze moeten wachten tot het water rustiger wordt. Vertraging in de Race.
De Avonturiers zijn aangekomen op het checkpoint Trans Atlantic Rainforest. Na een korte rustpauze gaan zij snel verder naar het Chapadoa Plateau. Ditmaal zullen ze weer moeten lopen, de buggy s worden achtergelaten. Eenmaal aangekomen zullen ze hier hun kamp maken en wederom overnachten in een tentje.
Op dag twee van de PlanetRace hebben de Avonturiers zich glorieus door de beproevingen heengeslagen. Na een onrustige nacht op het strand zijn ze al vroeg uit de veren. Tegen half zeven alle tentjes ingepakt en voorbereidingen voor de dag getroffen. Naar de supermarkt om brood, fruit en vooral water in te slaan. Na een lekker ontbijt lopen ze terug om de instructies voor het eerste checkpoint in ontvangst te nemen. Dit blijkt alles mee te vallen; per buggy moeten ze naar een WNF-natuurpark zien te navigeren. Het werken met de GPS gaat ze al een stuk beter af dan gisteren. Zonder veel moeite bereiken ze een pont die hen over een rivier zal varen. Met buggy en al worden ze de rivier overgezet. Hier wacht hen echter een kleine teleurstelling, vanaf dit punt zullen te voet verder moeten gaan. En weer trekt de hele groep zwaar bepakt over een heet strand. Vooral Peter-Paul lijkt veel last te hebben van de hitte, het zweet gutst van zijn gezicht. Ze bereiken het checkpoint Trans Atlantic Rainforest. Na de coordinaten voor Chapadoa Plateau in ontvangst te hebben genomen trekken ze het woud in via een oude piratentrap.
De groep werkt goed samen en zonder verassingen bereiken ze het laatste checkpoint van vandaag. Helaas mogen de Avonturiers hun tent niet opzetten op het plateau en maken ze nog een stevige wandeling naar een camping. Na de tenten opgezet te hebben staat Tim in het kamp. Hij deelt de groep mee dat Michele en Citta in de gevarenzone zitten. Zij zullen meer stemmen moeten vergaren. Al met al een makkelijke Racedag voor de groep met een minder makkelijk eind voor twee Avonturiers.
De Avonturiers lopen naar een busstation in Pipa en na enig gepuzzel hebben ze ontdekt dat om in Reciffe te komen zij even verderop moeten overstappen. Na fout gekochte kaartjes weer omgeruild te hebben, kunnen ze op pad. Redelijk relaxed vandaag, een busreis zal de blaren ontzien.
Aangekomen bij de overstap hebben ze een kleine tegenvaller te verwerken. De bus naar Recife vertrekt ruim twee uur later. Wachten dan maar.
Na ruim twee uur gewacht te hebben in Gioaninha op de aansluitende bus naar Recife, zijn de Avonturiers weer op weg naar dit checkpoint. Het is natuurlijk een busreis op z n Brazilliaans, dus je weet maar nooit hoe lang het gaat duren.
Avonturiers gaan vliegen
De Avonturiers nemen het vliegtuig naar Fernando. Daarvoor zijn ze lopend naar het vliegveld van Recife gegaan. Olinda heeft helaas geen vliegveld dus moeten zij terug naar een checkpoint dat zij gisteren al gepasseerd waren. Gelukkig ligt dit vliegveld wel op loopafstand.
De vlucht vertrekt om 17.40 uur NL tijd, als het goed is.
Het eiland waar de Avonturiers zich nu bevinden ligt in een andere tijdszone dan Brazilie zelf. Op de site kun je linksboven zien dat de klok is een uur vooruit is gegaan.
De Avonturiers lopen over een bijzondere plaats met een bijzondere geschiedenis. Eigenlijk is het geen eiland maar een kleine vulkanische eilandgroep. Het ligt ongeveer 340 km uit de kust van Brazilie en bestaat uit 21 eilanden, het beslaat slechts een gebied van maar 26 vierkante kilometer. Vroeger was het een politieke gevangenis, maar sinds 1988 is het een beschermd natuurreservaat, waar maar 400 toeristen per dag worden toegelaten. Daarbij mogen toeristen ook maar een beperkt aantal kilo s baggage meenemen. Alles om ervoor te zorgen dat de effecten van toerisme op dit unieke ecosysteem minimaal blijven. Meer informatie kun je vinden bij de Tourism Boards of the State of Rio Grande do Norte.
Op de vierde dag van de PlanetRace ging de race verder om 10.00 uur lokale tijd. De Avonturiers kunnen dus uitslapen. Tenminste¦ In een gesprek met Michele laat zij ons weten dat zij en Vincent wel erg beroerd geslapen hebben. In Natal, het startpunt van de etappe, hebben Michele en Vincent allebei een slaapzak meegenomen in plaats van een matje, zoals de rest. Dat scheelt in de baggage, vertelde ze. De eerste dagen bleek dit een uitstekende keuze, maar vannacht was de ondergrond niet zo vriendelijk als de afgelopen paar dagen. Zij zijn dus al vroeg uit de veren, en na de rest van het matje is, slaan ze voorraden voor de dag in.
Om tien uur krijgen ze de coordinaten voor het volgende checkpoint; Fernando de Noronha. Omdat het zo n 340 kilometer uit de kust ligt, gaan ze vliegen. Daarvoor moeten ze terug naar Recife, daar is tenslotte een vliegveld. Lopend leggen ze deze weg af in zo n twee uur.
Eenmaal aangekomen blijkt een vlucht te vertrekken om 13.40 uur lokale tijd. Maar weer wachten dus. Na een voorspoedige vlucht landen ze op vliegveld Fernando, waar snelle Gidsen het volgende checkpoint alweer hebben geraden. Ook hiervan krijgen ze de coordinaten door en dankzij jullie inzet kunnen zij meteen verder. Op dit eiland moet er weer gelopen worden en het onvermijdelijke gebeurt. Een tropische hoosbui barst los en doorweekt komen zij aan bij checkpoint Igreja S. Pedro. Hierna is het wel weer mooi geweest, naar een camping, tentje opzetten, eten en slapen. Morgen verder.
De Avonturiers zullen nog het nodige te doen hebben voor zij op het vliegtuig naar Recife mogen stappen. Onderweg naar het volgende checkpoint zullen zij vanaf hun kampeerplaats twee boten en een buggy nemen om bij het vliegveld te komen. Dat word nog een heel genavigeer! Wij houden je op de hoogte. Inmiddels kunnen jullie prikken naar het volgende checkpoint. Waar zal de volgende etappe van start gaan. Los de hint onder het vraagteken op de kaart op en markeer de plaats waar jij denkt dat de Avonturiers heengaan.
De Avonturiers hadden erg drukke route vandaag. Op het eiland Fernando was het nog lastig bij het vliegtuig komen. Via twee boten en een buggy navigerend, zijn ze maar net op tijd bij het vliegveld. Daar is het even rust en kunnen ze bijkomen aan boord van een vliegtuig, en zo'n vliegtuig kan immers niet sneller dan snel. Na anderhalf uur blijken zij een uur gewonnen te hebben, een aangename verrassing maar vergeefs zoals later zal blijken. Op Recife stappen de Avonturiers over op een vlucht naar het eiland Itamaraca. Daar aangekomen blijkt er minder tijd over dan verwacht, het zal erom spannen. Het fort moet lopend-boot-lopend bereikt worden en daar gaat het fout.
Bij een riviertje aangekomen verzand de groep in het onderhandelen over de prijs van de oversteek. Uiteindelijk zijn ze hier een flinke hoeveelheid tijd mee kwijt. Het prijzengeld staat op het spel en ook de Gidsen thuis moeten niet teleurgesteld worden! Hard rennend leggen de zwaar bepakte Avonturiers de laatste paar kilometer af, maar het mag niet baten. De tijd tikt de laatste seconden weg, en daarmee hun hoop op 5000 extra euro s. Uitgeput passeren ze het checkpoint, tien minuten te laat...
|
Chapadoa Plateau
De wonderen zijn de wereld nog niet uit! Zonder dat er ook maar een hint online heeft gestaan, heeft iemand het volgende checkpoint geprikt op de kaart. Na de Avonturiers het Trans Atlantic Rainforest bereiken zullen ze door het rainforest, via het dorpje Pipa naar het Chapadoa Plateau moeten trekken.
Na aankomst op de camping, de tenten opgezet, maken de Avonturiers zich gereed voor het avondeten. Jammer genoeg is rust ze niet gegund. Al snel komt Tim Immers bij ze zitten met een spijtige mededeling. Het punt in de week is bereikt dat bekend wordt gemaakt wie de minste stemmen heeft. In de tussenstand staan Michele en Citta onderaan, zij zitten in de gevarenzone.
Inmiddels is op het controlcenter in Hilversum beeld binnen gekomen van het moment van de waarheid. Tim maakt bekend wie er in de gevarenzone zitten. Ze lijken het nieuws vrij rustig in ontvangst te nemen. Natuurlijk is er nog geen vrouw overboord, dit is een tussenstand. Het is alleen wel duidelijk dat Michele en Citta er alles aan moeten doen hun fans te mobiliseren om op ze te stemmen. We kunnen niet genoeg benadrukken dat jullie in Nederland in handen hebben wie van de Avonturiers er werkelijk kunnen afvallen.
|
Planet Race-crew ontsnapt aan overval
Problemen voor de crew van Planet Race. Onderweg naar Pipa ontstapte ze ternauwernood aan een overval. De avonturiers hadden een wat minder hectische dag.
Crew ontsnapt aan overval
Bandieten hebben maandag geprobeerd de crew van de Planet Race te overvallen. Onder begeleiding van gewapende politie-agenten kon de ploeg zijn weg vervolgen.
Onderweg van Natal naar Pipa wilde een personenauto met daarin twee onbekenden de bus van de ploeg van de weg snijden. Toen dat niet lukte, reed de auto voor de bus uit en probeerde verderop wegblokkade op te werpen. Dankzij de tegenwoordigheid van geest van de buschauffeur hadden de overvallers het nakijken. De chauffeur keerde razend snel zijn bus en reed terug naar Natal om de politie in te lichten.
De crew kon Natal uiteindelijk veilig verlaten, dankzij een heuse politie-escorte. Een wagen met daarin gewapende militaire politie reed achter de bus aan om potentiele overvallers af te schrikken. De ploeg van de Planet Race moet maandag de aandacht van de overvallers getrokken hebben, toen een volle dag op het strand van Natal werd doorgebracht. De twee cameraploegen, de grote lading bagage en de vele electronische apparatuur heeft hen waarschijnlijk op het idee gebracht.
Sunrise Travel, de lokale organisatie waarmee de crew van Planet Race samenwerkt, zegt zoiets nog nooit eerder meegemaakt te hebben.
Avonturiers komen op krachten
Na hun loodzware voettocht door Natal en over het strand, konden de avonturiers tijdens de tweede dag weer wat op adem komen. Het eerste deel van de tweede etappe legden ze af in stoere buggies. Met hun haren wapperend in de wind reden ze via de openbare weg naar de verlaten stranden ten zuiden van Natal.
De GPS-navigatie gaat ze steeds beter af en ook finacieel heeft de groep weinig reden tot klagen. De stemming is dan ook opperbest. Zelfs zo goed dat Peter-Paul vandaag een pakje sigaretten mocht kopen van zijn mede-reizigers. Van de 'feestvreugde' binnen de groep was 's avonds, na de komst van presentator Tim Immers, weinig over. Tim reikte voor het eerst de rode armbanden uit aan de avonturiers die het minst populair zijn bij de internetters. Voorlopig moeten Michele en Citta met de armbanden lopen. De meiden baalden er stevig van dat zij zo weinig stemmen vergaren, maar realiseren zich dat populariteit sterk heen en weer schuift.
Groepsvorming begint
De Planet Race gaat je niet in de koude kleren zitten. Vier dagen reizen in een groep met mensen die je nauwelijks kent, is geen gemakkelijke opgave. Tot grote uitbarstingen van spanning is het nog niet gekomen, maar hier en daar laat een avonturier wel voorzichtig geluiden van ontevredenheid horen. De eerste groepjes worden gevormd
Ellen is het meest uitgesproken. Zij meent dat niet iedereen zichzelf is en dat er geen persoon in de groep is die zich duidelijk als leider wil profileren. Ze wil geen naam noemen, maar veel wijst er op dat ze het over Michelle heeft. Degene op wie ze doelt zou volgens Ellen wel beslissingen kunnen nemen, maar luistert daarbij te weinig naar de anderen. Ellen zelf gedijt uitstekend in Brazilie. Het is een van haar favoriete landen.
Wat Ellen verder dwars zit is het lompe gedrag van een mede-reiziger in winkels en tegen de lokale bevolking. Ze wil ze niet zeggen om wie het gaat, maar het lijkt Peter-Paul te zijn. Bij een poging om af te dingen op boodschappen is hij door zijn mede-reizigers al een keer vriendelijk doch dringend verzocht even naar buiten te gaan om af te koelen. Ook Citta is geen dikke maatjes met Peter-Paul. De jongste van het stel vindt de Bredanaar maar bazig en bemoeit zich steeds minder met hem. Citta trekt meer en meer naar Ellen.
Fernando de Norhonha
De vierde etappe voerde Ellen, Michelle, Peter-Paul, Vincent, Citta en Henk-Jan naar Fernando de Narhonha, een idyllisch vulkanisch eilandje zo'n 400 kilomter uit de kust van Brazilie. Mooie stranden, steile kliffen, zeeschildpadden en dolfijnen zijn het decor van deze etappe.
Voor de avonturiers was de vlucht naar Fernando met het propellorvliegtuig een groot feest. Want ondanks het feit dat de vlucht maar anderhalf uur duurde kwam het cabinepersoneel twee keer langs met drank en versnaperingen. Drie dagen instant-voedsel en louter water maakt van een vliegtuigmaaltijd haute cuisine.
Aangekomen op het piepkleine vliegveld van het eilandje stond de avonturiers meteen een fikse wandeling te wachten naar het eerste checkpoint; een kerkje verderop. Via het glooiende binnenland werd de ruige kustlijn bereikt. Omdat Fernando de Norhonha midden in de Atlantische Oceaan ligt, zijn de golven torenhoog. Net als een dag eerder raakte de groep het spoor bijster en kwam te laat op het checkpoint aan. Dat betekent dat ze opnieuw straftijd kregen opgelegd en morgen een uur later moeten starten.
Onze groep Avonturiers loopt op hun tandvlees, het reizen begint zijn tol te eisen en de gemoederen lopen soms hoog op. Ze zijn moe, hun geld is nagenoeg op en tegelijkertijd begint de tijd te dringen en moeten ze zich haasten. Na het checkpoint Santo Antonio zijn er nog 2 checkpoints die ze voor vrijdag 15.40u Nederlandse tijd moeten vinden. Lukt dat niet dan loopt de groep maar liefst 5.000 euro aan prijzengeld mis. Op dit moment doen de Avonturiers er alles aan om het checkpoint nog op tijd te halen. Zij doen een direct appel op jullie! Namens de Avonturiers dus de volgende oproep aan jullie: "Help ons het volgende checkpoint te vinden! Jullie hulp en inzet kan doorslaggevend dus help ons online het volgende checkpoint te vinden!"
Vrijdag zal na het passeren van het laatste checkpoint van deze etappe een van de Avonturiers de Race moeten verlaten.
Een van de twee Avonturiers die op dat moment de minste stemmen hebben, zal door de groep naar huis gestuurd worden.
Op een rustig moment voor de Avonturiers heeft de controlroom even tijd met Peter-Paul te praten. Ik zit nu op een boot en kijk uit over een prachtig baaitje. Het is meer dan dertig graden, zonnig. Geweldig. Het is de laatste dag van deze etappe en dat breng de nodige spanning mee. Ik heb wel prima geslapen hoor, maar Ellen heeft volgens mij de halve nacht wakker gelegen. Ik begin die spanning nou ook wel te voelen! Vanavond moet er iemand naar huis en dat houdt ons toch wel erg bezig. Het is ook echt een punt van bezinning, een land gehad, een persoon weg en een etappe afgesloten.
Naast de spanning voor het stemmen, zullen de Avonturiers vandaag waarschijnlijk ook het laatste checkpoint van deze etappe bereiken. Dit brengt toch minder spanning met zich mee, Peter-Paul: Ik denk dat die spanning vanmiddag (hier vanavond, red.) pas komt, we moeten nog zo veel doen.
Op de vraag of ze er echt mee bezig zijn om het allemaal op tijd te halen, zegt onze Avonturier: Natuurlijk, we willen onze Gidsen niet teleurstellen. Echt geweldig hoe jullie in Nederland daar zo fanatiek mee bezig zijn. En die 5000 euro, vind je die belangrijk? Ik geloof dat niemand in de groep daar mee bezig is, mij persoonlijk kan het aan mijn de kont roesten ! Nee, als ik zou mogen winnen, geef ik een enorm knalfeest voor iedereen die erbij betrokken is geweest, maar dan ook iedereen. Lekker eten, tien fusten bier en roken¦ Hmmm, dat heb je wel hier. Je realiseert pas echt, hoe goed we het hebben in Nederland. Denk maar niet dat wij hier gewoon water uit de kraan kunnen drinken!
|
|
|
